Jan Prokopowicz urodził się 28 marca 1932 r. w Godowej w powiecie strzyżowskim. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Godowej rozpoczął naukę w Gimnazjum Administracyjno - Handlowym w Strzyżowie. W okresie szkoły średniej przynależał do Związku Harcerstwa Polskiego i pełnił funkcję drużynowego. Miłość do Ojczyzny ukształtował dzięki rodzinie. Istotną rolę w jego życiu odegrali także nauczyciele ze szkoły średniej m. in. Wychowawca - ks. Józef Sondej (o którym napisał później książkę). Jako dziecko i nastolatek doświadczył okupacji niemieckiej, a potem przeżywał zniewolenie narodu polskiego przez Związek Radziecki. W roku 1949 wspólnie z Eugeniuszem Szczepankiewiczem, Tadeuszem Nowakiem, Kazimierzem Łyszczarzem i Jerzym Żeglinem założył nielegalną młodzieżową organizację o nazwie Demokratyczna Armia Krajowa. Przyjął pseudonimy „Krymski” i  „Bakunin” oraz pełnił funkcję szefa sztabu i przewodniczącego rady organizacji. Demokratyczna Armia Krajowa powstała 1 września 1949 roku i działała na terenie powiatu strzyżowskiego, a także na Śląsku. DAK-owcy wzorowali się na ideałach i tradycji Armii Krajowej. Stawiali sobie za cel obronę przed komunizmem w PRL-u. Walczyli o wiarę, wolność i godność człowieka, o Polską niepodległą i demokratyczną. Młodzi konspiratorzy byli wspierani przez wielu nauczycieli szkół średnich, którzy promowali ruch harcerski oparty na przedwojennych ideałach i chronili podstawowe wartości, przeciwstawiając się sowietyzacji młodzieży. Niestety DAK działała krótko, zaledwie 8 miesięcy, gdyż w jej szeregi wdarł się zdrajca. W dniu 28 kwietnia 1950 roku Jan Prokopowicz wraz z innymi członkami organizacji został aresztowany przez UB. Po przeprowadzeniu rewizji przewieziono go do aresztu śledczego WUBP w Rzeszowie. Przebywał tam przez okres około pięciu miesięcy, doświadczając różnych form znęcania się ze strony przedstawicieli wydziału operacyjnego, oficerów śledczych. W dniu 8 września 1950 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie skazał go na karę dziewięciu lat pozbawienia wolności i kary dodatkowe. Najpierw przewieziono go do więzienia karno-śledczego na Zamku Lubomirskich w Rzeszowie. Po uprawomocnieniu się wyroku karę odbywał w więzieniu centralnym we Wronkach, potem w Rawiczu i Jaworznie. Warunki były tam trudne, małe cele, głód, zimno, beton i znęcanie się funkcjonariuszy więziennych za najmniejsze uchybienia. W dniu 30 stycznia 1954 roku Jan Prokopowicz wyszedł na wolność.

 

Jego losy związały się z Gminą Czudec w 1955 r.. 13 marca 1955 r. ożenił się z Zofią Bury i zamieszkał w Nowej Wsi. Następnie w 1965 r. przeprowadził się do Boguchwały gdzie mieszkał do 1995 r. W tym czasie zmarła jego żona. W 1995 r. ożenił się po raz drugi i przeprowadził się do Czudca, gdzie mieszka do chwili obecnej. 

 

Jest autorem dwóch książek pod tytułem „Młodość zdeptana lecz nieujarzmiona”
i „W służbie Bogu, ojczyźnie i bliźnim. Wspomnienia o księdzu infułacie Józefie Sondeju”. Obecnie pisze książkę o wydarzeniach z czasów okupacji niemieckiej dotyczącą pomocy mieszkańców Nowej Wsi Czudeckiej uciekinierowi obozu zagłady w Bełżcu pt. „Zagłada i gehenna ocalenia”. Fragmenty tej książki ukazywały się w kolejnych numerach „Kwartalnika Czudeckiego”.

 

W uznaniu za wybitne zasługi w dziedzinie kultury i promocji gminy oraz całokształt działalności społecznej, decyzją Kapituły Rady Gminy Czudec, Pan Jan Prokopowicz został odznaczony medalem: „Zasłużony dla Gminy Czudec”. Nadanie tytułu odbyło się w dniu 24 czerwca 2015 r. podczas Sesji Rady Gminy Czudec.